Omgaan met diabetes is een ingewikkelde puzzel met stukjes medicatie, voeding en beweging. Begeleiding daarbij is voor JJ een goede motivatie gebleken om resultaat te behalen, en om het accent minder op medicatie en meer op voeding te leggen.
Ruim 10 jaar geleden is bij mij de diagnose diabetes type 1 gesteld. Vanwege mijn levensstijl en gebrek aan regelmaat dacht de internist in eerste instantie aan type 2, maar binnen zes weken werd duidelijk dat een leven zonder “kunstmatige” insuline voor mij niet zou gaan werken. Ik quote: “Je bent de eerste patiënt die vraagt of hij alsjeblieft insuline kan krijgen”. Ik ben toen begonnen met insuline.
Vanaf dat moment werd mijn leven een soort interessante complexe puzzel, met de stukjes medicatie, voeding en beweging. Het beste advies kwam niet eens van mijn dokter, maar uit mijn eigen omgeving: om een aantal keer per dag, bijvoorbeeld vlak voor maaltijden, wat korte oefeningen doen heeft me al geholpen gevoeliger te worden voor insuline. Dit heeft me toen al meer geholpen dan alle keren dat een arts een checklist met me afstreepte. Later ging de knop definitief om en ben ik gezonder gaan eten, dagelijks gaan sporten, en dat allemaal in gaan passen in mijn leven. Ik heb ervaren dat met een passend dieet en voldoende beweging het gebruik van medicatie significant kan worden teruggedrongen.
Waar ik in de zorg met name tegenaan loop is de eenkennigheid van sommige zorgverleners. Ik moest zus, mocht zo absoluut niet. Terwijl diabetes volgens mij toch echt die puzzel is. Naar aanleiding hiervan heb ik me door laten verwijzen naar de internist, waar een type 1 patiënt eigenlijk thuis hoort. Conclusie is dat, mijns inziens, een gesprek nodig is, niet een verwijzing naar een handleiding.
Waar ik juist naar op zoek ben is een stukje begeleiding en advies. Over alle voorbereiding, alle speciale producten die nodig zijn om iets van afwisseling te behouden in mijn eetpatroon. Wat is de beste weg om aan energie te komen? Met dat stukje begeleiding zou ik nog gemotiveerder kunnen raken, nog beter mijn best kunnen doen. Met als resultaat: meer resultaat. Inmiddels ben ik op een punt waar ik denk dat mijn verhaal zelfs collega-diabeten zou kunnen helpen. Alle groepen op onder andere facebook, zijn zo negatief ingesteld. Mijn motto is: Ik leef met diabetes, diabetes niet met mij. Ik zal wel geluk hebben. Maar waar ik invloed kan hebben, gebruik ik die.
Via Healfie ben ik in contact gekomen met Michel van der Beek, die als apotheker mij kon adviseren en motiveren. Maar die ook op basis van mijn informatie weer verder kan komen om beter advies te geven. Een hart onder de riem als ik het even niet meer zie zitten. Een advies, in plaats van zelf het wiel opnieuw uit moeten vinden. Een professional die kan helpen in de keuzes die soms gemaakt moeten worden. En dat 24 uur per dag, of in mijn geval waar ik ook maar ben op deze wereld.
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]